Rozdział 2 - Nowa rodzina

Nie mogłam w to uwierzyć, zaledwie wczoraj dowiedziałam się że moim bratem jest Zayn Malik, a już dzisiaj siedziałam w samolocie lecącym do Lomdynu. Było to po prostu magiczne. Nie dane było mi jednak dłużej się nad tym zastanowić, bo samolot zaczynał startować, a ja panicznie bałam się latać. Zamknęłam więc oczy i pogrążyłam się w głębokiej drzemce. Gdy się obudziłam, już byliśmy po lądowaniu. Po godzinnym oczekiwaniu na bagaże, na wydanie dokumentów i różnych takich wreszcie wyjechaliśmy taksówką z lotniska. Po trwającej trochę podróży zajechaliśmy pod wielki dom. Taksówkarz zatrzymał samochód i zrozumiałam że jesteśmy na miejscu. Gdy stanęliśmy pod wielką bramą zauważyłam kilku paparazzi po drugiej stronie ulicy. Jeden wyglądał jakby chciał do nas podejść, ale wtedy z domofonu odezwał się kobiecy głos:
- Kto tam?
- My yyy przywieźliśmy Jenny.
"Co?! Jaką Jenny? Mojemu tacie chyba się coś pomyliło."
Weszliśmy przez uchyloną lekko bramę i wtedy zobaczyłam jakąś kobietę biegnącą w naszą stronę i krzyczącą:
- Jenny! Kochanie, znalazłaś się, na prawdę się znalazłaś. - Przytuliła mnie i ja też wtedy poczułam że to na prawdę moja mama. Wcześniej myślałam że to może tylko głupi żart, ale jakoś wiedziałam że to właśnie dotyk matki. Zobaczyłam jak z domu wybiegają moje siostry i mój tata. Wszyscy się do nas przyłączyli tworząc grupowy uścisk.
- Jenny, chodź szybko pokażę Ci twój pokój. - Powiedziała do mnie Safaa. Wprowadziła mnie do tej ogromnej willi, i pociągnęła po schodach na górę do mojego nowego pokoju. Gdy otworzyła drwi, zamarłam.
 - Podoba Ci się? - Zapytała Safaa wpatrując się we mnie z niecierpliwością. - Sama go projektowałam, no jeszcze mi trochę Waliyha pomogła. Nie wiedziałam jaki masz gust, jak coś będziesz chciała zmienić, to ok. Ale powiedz szczerze ładny, czy brzydki?
- Żartujesz? - zapytałam. - Jest cudowny! 
Gdy zeszłyśmy na dół moi przyszywani "chyba tak miałam ich teraz nazywać"  rodzice rozmawiali z moimi prawdziwymi.
- Jadzia, czas się chyba pożegnać. - Powiedziała moja przyszywana mama. - Obiecaj że nas odwiedzisz.
Nie mogłam nic odpowiedzieć, patrzyłam na nich, na kobietę którą uważałam za matkę, na mężczyznę którego uważałam za ojca i na dzieci które brałam za swoje rodzeństwo. Po polikach zaczęły mi płynąć łzy, przytuliłam ich wszystkich, po czym oni odjechali, być może na zawsze.